Historia kryptografii

Historia kryptografii zaczyna się tysiące lat temu. Na długo przed naszym obecnym istnieniem niewiarygodnie potężnych komputerów. Podczas gdy kryptografia wydawała się obcą koncepcją dla wielu, wzrost kryptowalut spowodował, że więcej osób chce zrozumieć i dowiedzieć się o niej niż kiedykolwiek.

W tym artykule przedstawimy Ci krótką historię kryptografii, umożliwiając Ci podstawowe zrozumienie, czym jest, jak rozwijała się z czasem i jakie korzyści płyną z jej stosowania w dzisiejszej przestrzeni kryptowalutowej.

Zaczynajmy!

‍

Co to jest kryptografia?

Pochodzi od greckiego słowa kryptos, oznaczającego ukryty. Crypt - przedrostek, oznacza 'ukryty' lub 'skarbiec'. Graphy - przyrostek, oznacza "pismo". Jego pochodzenie można datować na około 1900 rok p.n.e. Ponadto Juliusz Cezar jest jednym z pierwszych przykładów wykorzystania nowoczesnego szyfru do przekazywania ważnych wiadomości.

Kryptografia to metoda komunikacji, która wykorzystuje matematykę do ochrony wiadomości i informacji przekazywanych od nadawcy do odbiorcy.

Informacje lub wiadomości są zapisane w określonym przez zasady kodzie lub zakodowane. Kiedy odbiorca otrzymuje kod, odkodowuje go, aby ujawnić rzeczywistą wiadomość.

Powodem tego jest zapewnienie, że żadna niezaufana strona trzecia nie będzie mogła odszyfrować wiadomości. W ten sposób chroni się informacje i zapewnia, że tylko zaufane strony i zamierzony odbiorca mogą uzyskać dostęp do wiadomości.

‍

Rodzaje kryptografii i przykłady kryptografii

Kryptografia manualna (1900 p.n.e.- I wojna światowa)

Najbardziej historyczna i podstawowa forma kryptografii sięga około 1900 roku p.n.e. Zadziwiająco, pierwszy przykład kryptografii został odkryty w starożytnym egipskim grobowcu Khnumhotepa II. Tutaj artysta (artyści) użył niezwykłych symboli hieroglificznych zamiast obrazów, które można by się spodziewać. Nie uważa się jednak, że jest to zakodowana wiadomość, a raczej próba użycia bardziej dostojnych symboli.

Pospiesz się do przodu około 2800 lat, a zobaczysz najbardziej zaawansowaną formę ręcznej kryptografii i jej stopniowe wycofywanie. Jak można się domyślić, ręczna kryptografia była wykonywana przez ludzi. Zatem algorytmy nie mogły być tak długie ani skomplikowane. Gdyby były, do czasu rozszyfrowania wiadomości mogłyby być nieistotne.

Ponieważ jednak podejście to było ograniczone do tego, co mógł rozszyfrować urzędnik kodujący, oznaczało to, że niezaufanym stronom łatwiej było złamać kod.

Oto prosty przykład tego, jak ręczna kryptografia mogłaby działać z szyfrem 2-zmianowym:

‍

Alfabet:

abcdefghijklmnopqrstuvwxyz

‍

Alfabet szyfrów:

cdefghijklmnopqrstuvwxyzab

‍

Czy widzisz jak działa trójpodział? A staje się C, B staje się D, i tak dalej.

‍

Wiadomość, którą otrzymałeś:

vjg eqfg jcu dggp etcemgf

‍

Rozkodowana wiadomość:

kod został złamany

‍

Kryptografia zmechanizowana (II wojna światowa - współczesność)

W okresie międzywojennym wiele pracy włożono w opracowanie bardziej złożonych i trudniejszych do złamania rodzajów kryptografii. Stało się jasne, że metody ręczne nie były wystarczająco szybkie i bezpieczne. Ludzie zwrócili się więc w stronę technologii w postaci telefonów i systemów telekomunikacyjnych. Przejście na maszyny oznaczało, że wiadomości mogły być szyfrowane, wysyłane i odszyfrowywane znacznie szybciej niż tradycyjne metody ręczne. Co więcej, istniało mniejsze prawdopodobieństwo popełnienia błędu przez człowieka.

Ich działanie polegało na wykorzystaniu szeregu wirników, które były ręcznie wyrównywane. Podczas wpisywania wiadomości, wirniki drukowałyby zaszyfrowaną wiadomość. Każdego dnia rotory byłyby zmieniane na inny kod, co czyniło go niezwykle trudnym do złamania.

Do końca II wojny światowej kryptografia była wykorzystywana głównie do celów wojskowych. Zaczęła ona jednak zdobywać uznanie na polu komercyjnym. Ogromny postęp technologiczny sprawił, że kryptografia stała się znacznie bardziej złożona i bezpieczna. Do roku 2000 ilość szyfrogramów, z którymi mogło pracować pojedyncze urządzenie, wzrosła ponad 1 miliard razy.

‍

Dalsze postępy i kryptografia klucza publicznego

Teraz docieramy do fazy kryptografii, jaką znamy i jak wpływa ona na nasze codzienne życie. W epoce informacji moc i możliwości technologii posunęły się jeszcze dalej. Teraz kryptografia rozwinęła swoje skrzydła daleko poza kodowanie i dekodowanie. Dziś jest używany do podpisów cyfrowych, uwierzytelniania, współdzielonych i rozproszonych funkcji kryptograficznych, kryptografii blockchain i wielu innych.

Kryptografia klucza publicznego będzie znana entuzjastom kryptografii. Ta metoda kryptografii wykorzystuje parę kluczy. W kryptowalutach klucz publiczny to ciąg 42 znaków kryptograficznych - znany również jako adres portfela. Druga część to klucz prywatny. Klucz prywatny daje użytkownikowi, właścicielowi portfela, dostęp do wiadomości (transakcji), które zostały do niego wysłane.

‍

Podsumowując: Historia kryptografii

Kryptografia, której początki sięgają tysięcy lat, odgrywała początkowo niezwykle ważną rolę w operacjach wojskowych. Dopiero po II wojnie światowej, gdy technologia zaczęła się gwałtownie rozwijać, dostrzegliśmy zainteresowanie komercyjne.

Wraz z pojawieniem się komputerów osobistych wzrosło zainteresowanie i zapotrzebowanie na kryptografię. Obecnie społeczeństwo nie mogłoby bez niej funkcjonować. To, co zaczęło się jako proste dekodowanie wiadomości, teraz zasila większość naszych technologii i zapewnia nam bezpieczeństwo podczas korzystania z nich.

Przestrzeń kryptowalut i blockchain jest zbudowana na złożoności i bezpieczeństwie, które zapewnia kryptografia. W miarę dalszego rozwoju i wzrostu adopcji technologii, kryptografia nabierze jeszcze większego znaczenia w ewolucji społeczeństwa.